วันจันทร์ที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2568

สุขสันต์... วันหยุด แจนแจ่ม

        ตั้งแต่ปีใหม่มา ลูกๆ ก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปทำงาน ตอนนี้อาทิตย์นึงก็จะได้เจอลูกสาวคนโต 1ครั้ง ส่วนลูกสาว คนที่ 2 ก็ต้องรอเดือนพฤศจิกายนโน่นถึงจะได้เจอ เพราะไปทำงานต่างประเทศเลย



         และอีกไม่นาน เขาก็คงจะแต่งงานไปมีครอบครัวและไปอยู่กับครอบครัวเขา เมื่อถึงตอนนั้น ก็คงจะมีโอกาสได้เจอลูกๆ น้อยลงไปอีก ดังนั้นแลัวตอนนี้ เมื่อได้มีโอกาสเจอกันแม้แค่ 1ครั้งต่อสัปดาห์ก็ตาม เราก็ต้องออกไปหาความสุขกันหน่อย
 

        วันนี้เราก็แวะมาหาอาหารและกาแฟกินกัน ก่อนที่จะพาเจ้าลูกสาวไปส่งที่ท่ารถตู้ ที่ Majer Rangsit โดยมาแถวๆ คลอง 8 - 9 ลำลูกกา ชื่อร้าน 
เฌอ-leaf   เป็นร้านอาหาร และ veg addic เป็นร้านกาแฟ ที่อยู่ในรั้วเดียวกัน โดยลูกสาวเป็นคนหามา


        เป็นร้านอาหารและคาเฟ่ แนวธรรมชาติ น้ำตก นั่งชิวๆ นั่งคุยกันแบบครอบครัว แม้ว่าค่าฝุ่นในปทุมธานีจะเยอะเกินค่ามาตราฐานไปหน่อย แต่ก็คงจะไม่สามารถหยุดเรื่องของความสุขของครอบครัวได้


        แต่ว่าดูจากบรรยากาศโดยรอบแล้ว ก็ไม่มั่วนะไม่เหมือนอยู่ในเมือง คิดว่าฝุ่นคงไม่มากเหมือนอย่างในเมืองแหละ ถือเป็นการพักปอดไปในตัวด้วย เพราะเดี๋ยวก็ต้องกลับไปสูบฝุ่นในเมืองกันอีกแล้ว


        อีกอย่างก็คือที่นี่มีน้ำตกที่คงจะช่วยลดฝุ่นลงได้บ้าง โดยเราได้ชิวกันตั้งแต่บ่ายโมงเศษ จนเกือบบ่ายสามโมง ก็ได้เวลาที่จะต้องไปส่งลูกสาวที่ท่ารถกันแล้วครับ มีคนบอกว่าเวลาที่เรามีความสุข มักจะผ่านไปไวเสมอ ซึ่งก็เป็นเรื่องจริงเลยทีเดียว แต่ก็ไม่เป็นไร รออีก 1สัปดาห์ เราก็จะได้เจอกันอีก สำหรับเจ้าลูกสาวคนโต ส่วนเจ้าลูกสาวคนเล็กยังคงตั้งหน้าตั้งตารออยู่...


        หลังจากที่ได้นั่งคุยกัน เจ้าลูกสาวคนโต เขาชอบแต่งตัว ก็แบบผู้หญิงทั่วไป โดยเฉพาะเล็บ เขาเลยเปิดร้านใน Facebook ขายของให้สำหรับคนที่ชอบแบบเดียวกับเขา ขายเล็บเจล (ใช่ไหมหว่า ? ) เรียกไม่ถูก เอาเป็นว่าเป็นเล็บปลอมแล้วกันครับ เพ้นท์เล็บแล้วนำมาติดกับเล็บจริงด้วยกาวพิเศษ อะไรของเขาก็ไม่รู้  บอกให้เลิกมันเปลืองตังค์และไม่มีประโยช์ ก็ไม่ยอมเลิก
แถมบอกว่ามีประโยช์ เพราะช่วยสร้างความมั่นใจเพราะสวย  แถมยังป้องกันไม่ให้คนเห็นเล็บดำๆ ได้ด้วย


        เห้อ...ก็เป็นความสุขของเขาอ่ะนะ ในฐานะคุณพ่อ ก็คงจะทำได้แค่สนับสนุนเขาเท่านั้น ยังไงก็ขอฝากร้าน และฝากกด Like เพราะสนับสนุนเจ้าลูกสาวเอาไว้ด้วยแล้วกันครับ ตามลิงค์ข้างล่าง 

https://www.facebook.com/kcan.trade  <== "เลิกได้เลิกนะ แต่ถ้าเลิกไม่ได้ แจนแจ่มมีขาย" ฮ่าๆๆ
        

วันพุธที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2568

ข้าวหน้าเป็ด ในตำนานกลับมาแล้ว...

    จากบล๊อกที่เคยเขียนเมื่อหลายปีก่อนในหัวเรื่อง ให้มันจบที่รุ่นเรา กับร้านข้าวหน้าเป็ดในตำนานสี่แยกบ้านแขก ที่ต้องหายไปเพราะรุ่นลูกไม่ทำต่อนั้น... ตอนนี้ร้านข้าวหน้าเป็ดในตำนาน ร้านนั้นได้กลับมาเปิดอีกครั้ง เมื่อลูกเขาจะเกษียณอายุงาน เลยกลับมาเริ่มต้นสืบสานธุรกิจที่พ่อกับแม่เคยทำเลี้ยงเขาโตมาอีกครั้ง

    ร้านข้าวหน้าเป็ดนายเปรื่อง (ตำนานสี่แยกบ้านแขก)  ความจริงผมต้องเรียกว่าพ่อเปรื่องเพราะเป็นพ่อของเพื่อนสนิทผมเอง โดยเพื่อนเขาได้ไปเปิดร้านใหม่ที่แถวสายไหม (วัชรพลซอย 4) 


    โดยเพื่อนผมเขาทำทุกอย่าง ทุกขั้นตอน เหมือนอย่างที่พ่อเขาทำเลย เพื่อให้ระลึกถึงพ่อและแม่ของเขา แม้แต่ชื่อร้านก็ยังใช้ชื่อพ่อมาเป็นชื่อร้าน เป็ดต้องย่างเตาถ่านเท่านั้น แม้กระทั่งถ่านก็ต้องไปซื้อที่ร้านประจำที่พ่อเคยพาเขาไปซื้อ เพื่อรักษาคุณภาพในการย่างเอาไว้ เพื่อนบอก...


    ทำให้ได้คิดว่า เมื่ออายุถึง มีเงินในระดับหนึ่ง และกำลังมองหาอาชีพใหม่รองรับหลังเกษ๊ยณ  อาชีพเดิมของ พ่อ กับ แม่ ก็จะเป็นอาชีพแรกๆ ที่เขาคิดว่าอยากจะทำ...  


    ผมเองก็ดีใจ และขอร่วมแสดงความยินดีกับเพื่อนด้วย อย่างน้อยเป็ดย่างในตำนานที่เคยกินเมื่อ 30กว่าปีก่อน ก็กลับมาให้ได้ลิ้มลองอีกครั้ง สำหรับคนแถวสี่แยกบ้านแขกตอนนี้อาจไม่มีคนรู้จักแล้ว หรือเปล่า...? แต่ถ้าจะมีและยังคิดถึงอยู่ ก็สามารถแวะไปชิมกันได้ ว่ารสชาติยังเป็นเหมือนเดิมไหม 


    พิกัดร้านก็ @13.8901432,100.6397244  หรือเข้าไปค้นหาชื่อ "นายเปรื่อง" ในแผนที่ Google ได้เลยครับ