วันเสาร์ที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2564

3 ตุลาคม 2564



เมื่อวันที่ 3ตุลาคมที่ผ่านมา เป็นวันครบรอบแต่งงานกับคุณภรรยามาแล้ว 23ปี ซึ่งสำหรับผู้หญิงแล้วคงจะมีความสำคัญระดับชาติเลยทีเดียว ซึ่งภรรยาผมเขาเตรียมการเอาไว้หลายอย่างมาก ตอนแรกวางแผนว่าจะไปกางเต้นท์นอนบนเขายายเที่ยง โดยได้จองที่กางเต้นท์เอาไว้แล้วด้วย แต่ว่าจะต้องขึ้นไปตอนหลังเลิกงานวันเสาร์...



ซึ่งผมก็บอกว่าอย่าดีกว่า เพราะว่าเลิกงานก็ 5โมงเย็น กว่าจะถึงทางขึ้นเขาตรงลำตะคอง ก็อีก 2ชั่วโมงกว่า ก็ทุ่มกว่า กว่าจะขึ้นเขาอีก 40นาที ทางก็ไม่ชิน และก็อยู่บนเขาด้วย เป็นอะไรไป หาคนช่วยก็คงจะลำบาก เอาไว้ไปเสาร์ที่หยุดดีกว่า ตอนแรกก็เหมือนจะนอยๆ อยู่ แต่ก็อยู่กันมา 23ปีแล้ว ก็รู้นิสัยใจคอกันดี วันอาทิตย์ ก็เลยชวนภรรยา ลูก และแม่ผม ออกไปหาอะไรกินกันข้างนอก แต่ว่าแม่ผมบอกว่าไปกันเลย แค่



ซื้อมาฝากก็พอ เพราะว่าแกเดินเหินไม่สะดวกแล้ว แกกลัวว่าจะเป็นภาระ พยายามชวนยังไงก็ไม่ยอมไปอย่างเดียว ขนาดให้หลานชวนว่าจะไปดูว่าน้ำเยอะขนาดไหน จะท่วมบ้านเราหรือเปล่า แต่แกก็ไม่ยอมไปอยูดี ก็เลยต้องตามใจแก เลยไปกัน 4คน ก็คนผม ภรรยา และลูก 2คน ตกลงกันว่าจะไปดูน้ำด้วย และไปหา


ของกินด้วย ก็ต้องหาร้านริมแม่น้ำเจ้าพระยา ก็จะมีแถวๆ สามโคก ปทุมธานี (ฝั่งหลังมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ศูนย์ รังสิต) ซึ่งจะได้ไม่ต้องออกไปไกลมาก ก็ขับเล๊าะแม่น้ำไปเรื่อยๆ ก็พบกับร้านอาหารชื่อครัวท่าเรือ ซึ่งได้เล่าไปแล้วในบล๊อกที่แล้ว ว่าเจ้าของร้านชอบซุปเปอร์ฮีโร่มาก และนอกจากซุปเปอร์ฮีโร่แล้ว แกยังน่าจะชอบแนวงานศิลปะอย่างอื่นอีก เพราะร้านแกจะมีมุมให้ถ่ายรูปเยอะมาก รสชาติอาหารก็ถือว่าใช้ได้เลยทีเดียว ถ้ามาเยือนปทุมธานี ร้านนี้สามารถแนะนำได้ ไม่อายใคร 


หลังจากที่อิ่มเข้าแล้วก็ต้องหาร้านกาแฟแบบชิวๆ นั่งเล่นกันต่อ ก็ได้ขับต่อขึ้นมาอีก ไม่น่าจะเกิน 2กิโลเมตร จากครัวท่าเรือ ลูกสาวก็บอกว่า เมื่อกี้มีร้านกาแฟน่ารักดี เหมือนบ้านคนปกติ แต่กั้นส่วนหนึ่นมาเปิดเป็นร้านกาแฟ โดยมีการจัดสวนเป็นสไตล์อังกฤษ ก็เลยกลับรถและแวะเข้าไปดู ซึ่งก็สวยดี สงบๆ มีมุมห้องปรับอากาศ และมุมสวนให้เลือกนั่งได้ แต่จำชื่อร้านไม่ได้ น่าจะชื่อ BBB cafe หรืออะไรนี่แหละ ต้องขออภัยที่จำไม่ได้ แต่ก็ไม่น่าจะหลง เพราะทางบังคับ ไม่มีแยกใดๆ ให้เลี้ยวเลย เพียงแค่นี้ ก็ทำให้คุณภรรยาหายนอยได้แล้ว



จากนั้นก็เดินทางกลับบ้านโดยได้สั่งขนม และแวะซื้อของกินมาฝากแม่ผมที่บ้านตามที่ได้รับปากกับแกเอาไว้ ไม่อย่างงั้นเดี๋ยวจะมีคนน้อยใจอีกคน


ตอนนี้รัฐบาลก็กำลังจะเปิดประเทศ อยากให้คนออกไปเที่ยวกัน แต่ก็นะ คนติดเชื้อโควิดก็ยังอยู่ที่หลักหมื่นคนต่อวัน จะว่าน่ากลัว ก็ยังน่ากลัวอยู่ แต่เอาเป็นว่าเราก็ออกไปช่วยกันบ้าง แต่ก็ต้องอย่าให้การ์ดตก เที่ยวไม่ต้องไปไกลมาก เอาแค่ใกล้ๆ ใช้เงินหาความสุขให้กับชีวิตบ้าง เพื่อจะได้กันช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจด้วย ถ้าคิดไม่ออกว่าจะไปไหน มาปทุมธานีก็ได้นะครับ มีที่เที่ยวสวยๆ เยอะอยู่ หรือจะมาแนวกิน-ดื่มแบบครอบครัวผม ปทุมธานีก็ตอบโจทย์อยู่หลายที่


วันนี้ต้องขอตัวกลับล่ะครับ เอาไว้เจอกันบล๊อกต่อไป จะพาไปขึ้นเขายายเที่ยงกันครับ

By: KCAN

ไม่มีความคิดเห็น: