วันอาทิตย์ที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567

อีกหนึ่งวันที่ต้องจดจำของฉัน


    2024.11.24 จะเป็นอีกหนึ่งวันที่ต้องจดจำในชีวิต คือวันที่ที่ลูกสาวต้องเดินทางไปต่างประเทศ เป็นเวลา 1ปี หลังจากที่อยู่ด้วยกันมานานกว่า 23ปี "_" แต่ด้วยเทคโนโลยีการสื่อสารในปัจจุบัน ก็คงจะทำให้ไม่คิดถึงมาก แต่ก็ยังแอบห่วงไม่ได้เช่นกัน

    2024.11.23 วันนี้เราก็เลยตามใจเจ้าลูกสาวซักหน่อย อยากไปไหนก็จะพาไป โดยคุณภรรยาผมบอกว่าอยากให้ไปถ่ายรูปชุดครุยกับคุณยายแต๋วที่นครนายกด้วย ถ้าหากว่าเป็นไปได้ ก็ไปเที่ยวที่นครนายกเลย ซึ่งลูกสาวก็โอเค  

    โดยหลังจากที่ได้ไปรับยายแต๋วแล้ว คุณยายก็แนะนำให้ไปที่ภูตะลึง คาเฟ่ นครนายก ซึ่งก็ห่างจากบ้านคุณยายแค่ 9นาทีเศษ ด้วยการขับรถ แต่ทว่าด้วยความดังของคาเฟ่ ทำให้มีคนไปเป็นจำนวนมากมาย เลยไม่มีโต๊ะจะนั่ง จึงได้แค่เดินถ่ายรูปอยู่รอบๆ ตอนแรกก็เฝื่อว่าคนจะน้อยลง แต่ทว่ายิ่งสาย คนยิ่งเยอะมากขึ้น มีรถทัวร์เข้ามาเพิ่มอีก 2-3คัน ซึ่งก็ต้องบอกว่าจบเลยครับ ฮ่าๆๆ  

    จากนั้นลูกสาวก็บอกว่าหิวข้าวแล้ว เพราะว่าไม่ได้กินข้าวเช้ามา และตอนนั้นก็ 11โมงเศษแล้ว เลยออกจากภูตะลึงมา เพื่อมาหาไก่ย่าง ส้มตำกินข้างทาง เลยแวะที่ร้านมิตรภาพ ลาภเป็ด เพราะคุณลูกสาวอยากกิน ในระหว่างกินข้าว ก็คุยกันต่อว่าจะไปไหนกันต่อดี ซึ่งตอนนั้นก็เที่ยงเศษ อากาศกำลังร้อนเลยทีเดียว 

    คุณยายแต๋วเลยบอกว่า เดี๋ยวกินข้าวแล้ว ไปที่ Tree House coffee เดี๋ยวยายเลี้ยงกาแฟ กับขนมหวานเอง ชดเชยที่ทำให้ผิดหวังที่ภูตะลึง ที่นี่เขาเป็นรีสอร์จ แต่มีร้านกาแฟอยู่ข้างในด้วย บรรยากาศดี ต้นไม่เยอะ รับรองอากาศไม่ร้อน คุณยายอธิบายเพิ่ม


    ซึ่งดูจากแผนที่แล้วห่างจากร้านที่นั่งกินข้าวแค่ 1 นาทีเท่านั้นเอง หรือถ้าจะเดินก็แค่ 6 นาที แต่ก็คงจะเดาได้ไม่ยากใช่ไหมครับ ว่าเขาจะเลือกแบบไหน ฮ่าๆๆ  แน่นอนว่าต้องเป็น 1 นาทีอยู่แล้ว หลังจากที่อิ่มข้าวแล้ว ก็มาต่อกันที่ คาเฟ่ที่คุณยายแนะนำกัน

    ก็ต้องบอกว่าเป็น คาเฟ่สายชิลจริงๆ บรรยากาศรีสอร์จ ต้นไม้เยอะ ร่มรื่นมาก นั่งนอกร้านยังไม่ร้อนเลย ถูกใจลูกสาวคนที่ 2 อย่างมาก ขนาดชวนไปเดินถ่ายรูปเล่นรอบๆ รีสอร์จเลย 


    แน่นอนว่าก็ต้องไปตามที่เจ้าลูกสาวชวนอยู่แล้ว เพราะวันนี้จะเป็นวันก่อนวันสุดท้าย ก่อนที่จะต้องห่างกันไป 1ปี โดยลูกสาวบอกว่า ปีหน้าหลังจากกลับจากออสเตรเลียแล้ว มาพักที่นี่สักคืนไหม ซึ่งคนเป็นพ่อ ก็ต้องตอบว่า แน่นอนได้อยู่แล้ว จะรอ และก็คุยกันในหลายสิ่ง หลายอย่างสัพเพเหระ ทั้งอดีต ปัจจุบันและอนาคต


    เราชิวกันอยู่ที่นี่เกือบ 2ชั่วโมง โดยประมาณบ่ายสองโมงก็ออกจากร้าน และไปส่งคุณยายที่บ้าน และได้ไปถ่ายรูปชุดครุย กับคุณยายต่อ จนประมาณบ่าย 3โมงเศษ ก็ลาคุณยายกลับบ้านกัน


    พรุ่งนี้ 2024.11.24 17:30 ก็จะต้องไปส่งเจ้าลูกสาวที่สนามบิน และหลังจากนั้นอีก 1ปี ถึงจะได้พบตัวเป็นๆ กันอีกครั้ง มีน้องที่ทำงานบอกว่า "คุณพ่อทำใจได้แล้วใช่ไหม น้องไป 1 ปี ให้น้องไปเติบโต ให้รากแข็งแรง..."  ก็คงต้องเป็นแบบนั้นแหละครับ เพราะชีวิตเป็นของเขา เราคงทำได้แค่ ดูอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ เท่านั้น เพราะเขาโตพอที่จะรู้ ผิด ชอบ ชั่ว ดี และรับผิดชอบตัวเองได้แล้ว ให้เจ้ามุ่งมั่น เติมโต ในทางเดินชีวิต ที่เจ้าได้เลือกเดิน


By: K.C.A.N
    

ไม่มีความคิดเห็น: